คำที่ไม่ต้องบอก

เนื้อเรื่อง

"อืม งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ รักฟ้านะครับ"

ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด...

"รักฟ้า"ฉันฟังคำนี้มาตลอดสี่ปี นับตั้งแต่ฉันคบกับเขา เป็นคำที่เขาพูดให้ฉันฟังทุกวัน แล้วก้อเป็นคำที่ฉันไม่เคยเบื่อที่จะฟังสักครั้ง

20.00 ถึงเวลาแล้ว

ติ๊ด ติ๊ด

ข้อความของเอสแน่นอน นี่ก้อเป็นสิ่งหนึ่งที่เค้าทำให้ฉันเกือบทุกวัน เว้นแต่บางวันที่เค้าตังค์หมด หรือมีปัญหาจริงๆ แต่ก้อน้อยมาก ถ้าเทียบกับข้อความนับพันที่เขาส่งให้ฉันตลอดสี่ปี

แล้วฉันล่ะ?

ฉันไม่ค่อยได้บอกรักเขาเท่าไหร่นักหรอก ไม่ใช่ไม่รักเขานะ ฉันเคยถามเค้าว่า เบื่อมั้ยที่บอกรักฉันทุกวัน เค้าก้อถามกลับมาว่า "แล้วคนฟังล่ะเบื่อมั้ย" ซึ่งแน่นอน ฉันไม่เคยเบื่อคำๆนี้จากปากเอส ฉันเคยบอกเค้าว่า บางทีก้อไม่ค่อยกล้าบอกรักเค้า แล้วก้อรุ้สึกเขินๆเวลาบอกรักเค้า เค้าบอกว่า

"ก้อมีบ้างนะ แต่มันคือสิ่งที่เอสอยากทำให้ฟ้า เค้าอยากจะบอกรักแล้วก้อรักฟ้าตลอดไป"

อีกอย่าง ฉันคิดว่าคำว่ารักน่ะ ไม่จำเป็นต้องบอกกันตลอดก้อได้ แค่รุ้ว่าใจของคนสองคนยังเป็นของกันและกัน เรารักเค้า เค้ารักเรา เป็นสุดที่รักของกันและกัน และมันจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป...

ก้อเพียงพอแล้ว...

เคยมีคนถามฉันว่า ไม่บอกรักเอสอย่างนี้ ไม่กลัวเค้ามีกิ๊กเหรอ ฉันก้อตอบไป

"ฉันไม่เคยกลัว เพราะฉันกับเค้า เชื่อใจ เชื่อคำว่ารักของกันและกัน"

ฉันคงเป็นพวกรักแต่ไม่ค่อยแสดงออกล่ะมั้ง ใครหลายคนบอกไว้ว่า ผู้หญิงจะใส่ใจผู้ชายมากกว่า แต่สำหรับฉันและเอส คงจะตรงกันข้ามมากกว่าล่ะมั้ง

เอส เป็นคนที่เคยหลายใจมาก่อน แต่พอเค้าคบกับฉัน เค้าก้อกลายเป็น คนที่เอาใจใส่ฉัน คนที่"หยุด"การตามหาหัวใจ หยุด ไว้ที่ฉัน และเอส

เป็นคนที่ฉันรักมากที่สุด

ครั้งหนึ่ง ฉันเคยนั่งอ่านฟิคตอนว่างๆ แล้วเจอประโยคนึง

"ความรัก ถ้าเรารักใครสักคน บางคน อาจไม่ต้องบอก ก้อรับรู้ได้ด้วยใจ แต่สุดท้ายแล้ว ทุกคน ก้ออยากจะได้ยินคำๆนี้เสมอ คำว่า"รัก"จากปากคนที่เรารักสุดหัวใจ"

ฉันอ่านจบแล้วก้อคิดถึงเอส ใจนึงก้ออยากจะบอกรักเค้า แต่อีกใจ ก้อคิดเพียงว่า

"ไว้วันหลังก้อได้"

จนถึงวันนั้น....

กริ๊งงง...กริ๊งงงง... ใครกันนะโทรมาซะดึกดื่น

"ฮาโหลลลล" ฉันตอบรับเสียงโทรศัพท์เสียงงัวเงียแกมหงุดหงิด

"ฟ้า นี่หวานนะ รีบมาโรงพยาบาลด่วยเลยนะ เอส...เอสเค้า..."

"อ..เอส ทำไม" ฉันถูกปลุกตื่นจากภวังค์ทันที ความคิดที่จะนอนต่อหายไปทันที เอสเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นกับเอส

เอี๊ยดดดดด...

"เฮ้ย ฟ้า ไปโรงบาลกัน" เสียงพี่วิทย์ดัวมาจากหน้าบ้าน พี่ไอซ์คงให้มารับฉัน

ไม่ถึงยี่สิบนาที ฉันก้อมาถึงหน้า ICU ที่นั่น น้ำหวาน พี่ไอซ์ พี่วิทย์ น้องวิน และน้องน้ำตาล ทุกคนมีสีหน้าดูเป็นกังวลมาก ส่วนพี่นินั้นร้องไห้จนเป็นลม มีพี่โอมคอยปฐมพยาบาลอยู่

"เอสเป็นอะไรคะ" ฉันถามพี่โอม พี่ชายของเอส

"ตอนนั้น เอสออกไปซื้อของ แล้วขากลับ โดนพวกผู้ชายที่เป็นแฟนคลับของฟ้าถีบมอไซค์ล้ม แล้วรุมกระทืบเอสน่ะ พอพวกมันไปแล้ว เอสก้อโทรเรียกให้พี่พามาส่งที่โรงบาลนี่แหละ"

เนื่องจากฉัน จัดว่าเป็นคนหน้าตาดีขนาดสวยเลือกได้ ก้อเลยมีหนุ่มๆรุมจีบกันเยอะ แต่ฉันก้อไม่เคยสนใจ เพราะฉัน..รักและเลือกเอส ฉันเลือกให้เอสเป็นคนสุดท้ายของฉัน...

"แล้วตอนนี้เอส.." ฉันถาม ถึงตอนนี้ น้ำตาของฉัน มันไหลออกมาเท่าไหร่แล้วไม่รู้ รู้แต่ว่ามันเยอะมาก

แอ๊ดดด..

ประตู ICU เปิดออก

ฉันเห็นสภาพเอสแล้ว ร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก หัวมีผ้าพันไว้ โหนกแก้มแตก ปากแตก และที่สำคัญ เอสถูกแทง..!!!

"คนไข้เค้าขอให้ผมพาออกมาข้างนอกครับ" คนหนึ่งในกลุ่มหมอพูดขึ้น

"เอส" ทุกคนร้องเป็นเสียงเดียวกัน ฉันรีบเข้าไปกุมมือเอสไว้

"โอ๋ๆ ที่รักของเอส อย่าร้องสิ"

"เอส เอสอยู่กับเค้านะ อยู่กับฟ้านะเอส !!"

"เอสก้ออยุ่กับฟ้าตลอดนะ ตรงนี้ไง" แล้วเอสก้อจับมือฉันมาวางทาบไว้ที่อกซ้ายของฉัน

"เอส ต้องไม่เป็นไรนะ ต่อจากนี้ ฟ้าจะใส่ใจเอสมากกว่านี้ วันเกิดเอส ฟ้าจะไม่ลืมของขวัญ ฟ้าจะบอกรักเอสทุกวันเลยนะ"

"ฟ้า บอกรักเค้าตอนนี้ได้มั้ย"

"ได้สิ ฟ้ารักเอส รักมากที่สุด รักสุดหัวใจ เอสต้องไม่เป็นอะไรนะ ฟ้าจะพูดให้เอสฟังทุกวันเลยไง" ฉันพูดไป น้ำตาไหลอาบสองแก้ม

ตัวฉันในตอนนี้ นึกเสียดายเวลาที่สุด อยากจะย้อนเวลาไปเมื่อสี่ปีที่แล้ว จะบอกรักเอสทุกวัน จะรักเอสให้มากกว่านี้

"ฟ้า เอสดีใจมากนะ ที่มีฟ้าเป็นรักสุดท้ายของเอสจริงๆ สี่ปีที่ผ่านมา เอสมีความสุขที่สุด"

"ไม่นะ เอส อยู่กับฟ้าสิ !!!"

"เอส รัก ฟ้า นะ"

แล้วเปลือตาบางของเอสก้อค่อยๆปิดลง ใบหน้าที่มีบาดแผลนั้น พลันปรากฏรอยยิ้มจางๆขึ้นมา

ตี๊ด ดดด ดดดดดด-----------------------

"เอสสส......!!!!"

END____